Tot slot!

16 aug: Vandaag is een spannende dag, we gaan skydiven! Van 14.000 feet (4,66km) hoogte springen we met een tendem (iemand achterop) naar beneden O.o Een 60 seconden vrije val! We hebben ontbeten en werden 8 uur opgehaald met shuttlebus bij ons hostel. Daar aangekomen werd ons verteld dat de wolken niet goed stonden en we 2,5 uur moesten wachten.. Niet echt goed nieuws dus. De twee Engelsen gingen die dag ook springen dus hebben we daar even mee gepraat. Die 2,5 uur ging nog best snel en we werden plotseling naar beneden geroepen voor instructie. Na de instructie werden we even gefilmd voor de DVD die we na het springen mee naar huis zouden krijgen. We zijn in het bus je gestapt naar vliegveld waar het vliegtuigje ons heeft opgepikt en kort daarna vertrok. In dat vliegtuigje zat je met je rug naar voren in een rij op een bankje. Dat voelde natuurlijk wel vreemd. Het luik stond de eerste paar 100 meters een stukje open en om dan de grond onder je te zien zonder iets er tussen was een erg vreemd gezicht. Het vliegtuig klom de 4,6km en daarna ging alles heel snel. Het luik ging open, het eerste paar schoof naar voren, 3, 2, 1 en spring. Ik aan de beurt, naar voren schuiven, in de opening van het luik zittten, voeten onder het vliegtuig, nek op de schouder van je begeleider, 3, 2, 1, en daar ging ik. De eerste 5 seconden voelt het echt alsof je valt wat een enorme kick geeft. Na die paar seconden voelt het alsof je vliegt, het beste gevoel ooit. Hoewel ik zo hoog zat, viel het mee hoe koud het was. We zijn door een wolk gevallen en daar voel je dat de druppeltjes nog best groot zijn. Na die 60 seconden m'n longen uit m'n lijf geschreeuwd te hebben ging dw parachute open en zijn we gelanc op het strand. We hebben onze spullen afgedaan en zagen daar de twee Engelsen die de volgende waren. Zij vertelden dat er een busje vanaf het skydive-kantoor naar Cairns ging dus hebben we besloten om dat te doen. We zijn naar het hostel gebracht, hebben onze spullen gepakt, hebben ons uitgecheckt, geen refund voor die avond maar dat hostel was niet al te duur, zijn weer opgehaald, hebben de Engelsen opgehaald bij een ander hostel, onderweg naar Cairns was ik mijn camera kwijt, heb ik wat paniek gezaaid en hem daarna gewoon gevonden in een ander vakje (typisch Guus..) en daarna toch echt naar Cairns doorgereden. Aangekomen in Cairns moesten we natuurlijk een kamer zoeken en zijn naar het hostel gegaan waar de Engelsen ook overnachtte, Gilligans. We sliepen niet samen in 1 dorm maar dat vonden wij niet heel erg. Uiteindelijk kwamen die 2 toch bij ons omdat er allemaal jongens op hun kamer sliepen.. Smoesjes, wij zijn gewoon mensen die snel aardig gevonden worden. Onze kamer in Gilligans was de duurste en mooiste die we in heel onze reis gehuurd hadden. Ook had dit hostel een eigen bar, restaurant, eigenlijk alles er op aan. We zijn gaan eten in dat restaurant wat niet al te duur was en zijn uit geweest in de bar.

17 aug: Vandaag zijn we opgestaan, hebben we ons ingecheckt bij Global Centre (ons andere hostel) en hebben wat boodschappen gedaan bij Wooly's. Mike is later naar de Lagoon geweest in Cairns, een kunststrand aan het strand waar je kan zwemmen, hangen, etc. Ik had die dag eigenlijk nergens zin in en was moe dus ik ben lekker op m'n kamer en op 't balkon blijven chillen. 's Avonds hebben we pasta voor onszelf die ontzettend smerig was. De carbonarasaus die we hadden gekocht was zuur. Toch hebben we een groot deel opgegeten en hoefden daarna ook helemaal niets meer! Gedver! Daarna zijn we naar Gilligans gegaan om de twee Engelsen op te zoeken maar die waren nergens te vinden. We hebben nog even gechilled en zijn daarna gaan slapen. Niet echt een productieve dag.

18 aug: 's Ochtends zijn we opgehaald door Uncle Brians Tour, een tour door de jungle, met een shuttlebus die toevallig dezelfde naam had als ik genoemd werd in Australië; 'Gus' :D We zijn langs andere hostels gereden en hebbn andere mensen opgehaald en zijn daarna gestart met onze tour. Deze tour was ons aanbevolen door een meisje die we tegen gekwamen waren in Biron Bay. Ze vertelde dat deze tour, hoewel het ontzettend leuk was, niet heel populair was. In de bus werd er eerst een verhaal verteld over Uncle Brian, de oprichter. Onze reisleider was een echte droogkloot dus dat maakte de sfeer alleen maar beter. We zijn naar onze eerste bestemming gereden. Daar hebben we een korte wandeling gemaakt door de jungle en hebben, tussendoor nog even wat drinken en snacks eten, daarna in een meer gezwommen. Dit was het 'warmste' meer. Dat voorspelde niet veel goeds want dit meer was al frisjes! xD We zijn weer verder gereden naar de tweede bestemming, een rivier met een natuurlijke glijbaan. Er was daar een heel gladde rots waar je met meerdere mensen af kon glijden. Echt supergaaf! We zijn daar even gebleven en zijn daarna terug gerend door de jungle op blote voeten naar de Gus Bus. We waren namelijk al best laat en we dachten dat we bij die bus lunch kregen. Een reden om sneller te rennen :P Het bleek dat we lunch kregen op een andere plek waar we met de bus heen moesten. Ingestapt en een stukje verder gereden naar een B&B in het midden van een uitzicht met allemaal weilanden. Onderweg was natuurlijk helemaal leuk want we deden spellen en luisterden naar verhalen. Toevallig was een meisje dat we in Magnetic Island ontmoet hadden ook mee dus hebben we met z'n drieën lekker gegeten. Het uitzicht had volgens Mike en dat meisje wat weg van Oostenrijk. Ik was het hier niet mee eens :P Na het eten (twee keer opgeschept, het was lekker. Ook twee keer een kom ijs genomen. Ik moet het er van nemen als ik er al voor betaald heb) zijn we naar de derde plek gereden met een waterval. Dat water was ijs- en ijskoud! Toch zijn wij als echte bikkels/koubestendige Nederlanders twee keer het water ingedoken! We zijn naar de vierde bestemming gereden, een zoetwater meer met schildpadden. Ook daar hebben we gezwommen en dat was warmer dan het eerste meer! De laatste plek was een Platypus-spotplek (Vogelbekdier). Er was daar een muurtje waar open raampjes in zaten dat uitkeek op een slootje, maar daar was niets te zien. Mike en ik zijn op een gegeven moment maar zelf op onderzoek gegaan. We zijn langs het slootje een stukje verder gelopen. Omdat we al een hele dag bezig waren geweest was het al aan het schemeren. Na 5 minuten gelopen te hebben vroeg Mike of we niet terug moesten gaan. We hadden nog steeds geen Platypus gezien (ook niet in de dierentuin trouwens! Er was wel een hok voor ze volgens Mike, maar ze waren nergens te bekennen). Ik wilde nog een klein stukje verder lopen. Op een gegeven moment zijn we aan de oever gestaan en alsof we het aanvoelden zagen we een bewegend 'V'tje' in het water naar ons toe bewegen. De wandeling langs het slootje was het waard want hier was toch echt onze Platypus! Hij dook weg toen een van ons een beweging maakte. Het was nu pikkedonker en we zijn enthausiast terug gerend. Maar het avontuur was nog niet over! Toen we over een bruggetje renden hoorden we de bomen ritselen. Eerst dachten we dat dat kwam doordat wij het bruggetje deden bewegen maar toen we van de brug af stapten hoorden we het nog steeds. Mike fluisterde ineens en wees naar boven. Daar zat een boomkangeroe! Ook weer gespot, in het donker, met complimenten aan Mike! Onder een andere brug ben ik nog aangevallen door een vleermuis die ik niet zag xD Mike liep voor me en dook ineens weg. Ik bleef staan en zag dus helema niks, maar blijkbaar heeft hij een paar keer vlak boven m'n hoofd gevlogen. Toen we eindelijk op de verzamelplek bij de spotplek kwamen, was de bus weg. Die stond een eindje verderop, waarschijnlijk om ons te laten schrikken. We zijn nog langs een hostel gereden wat bij de tour hoorde en zijn daarna terug gereden naar ons eigen hostel. We hebben de spullen afgezet en zijn wat gaan eten in een Irish Pub. We zijn terug gegaan naar ons hostel, hebben een was gedraaid, ik heb heel stom een shirt laten liggen die de volgende ochtend weg was :( en na die was gedraaid te hebben zijn we gaan slapen. Wat een topdag!

19 augustus: We moesten ook deze ochtend weer vroeg uit de veren, 6:45 ging de wekker alweer. Van even lekker uitslapen was de laatste tijd geen sprake meer. We moesten opschieten want om 7:45 werden we alweer opgehaald voor de duik- en snorkeltocht. De grote tassen lieten we achter in het hostel en alleen het belangrijke ging mee.
Met een busje werden we naar de boot gebracht. Het was een veel grotere boot dan verwacht met veel meer mensen. Wij hadden meer iets als onze andere boottocht bij Whitsundays verwacht. Eenmaal aan boord moesten we een aangeven of we wilde gaan duiken. Ik wist al zeker dat dat hem niet ging worden met mijn oren. Guus twijfelde nog een beetje maar uiteindelijk wilde die het toch maar niet doen.
In de boot zijn we vervolgens in de stoelen een beetje gaan bijkomen van de drukte van de afgelopen dagen, Guus viel al snel weer in slaap. Voor ik het wist lag die alweer op apen gapen met zijn mond wagenwijd open XD.
Nadat we wat gegeten hadden doken we niet veel later het water in om te gaan snorkelen. We hadden weer de volle bepakking aan. In het water was het erg mooi, een stuk mooier dan bij Whitsundays en het stikte er van de vissen. Tijdens het snorkelen werd Guus aangevallen door een vis die niet erg van bezoek gediend was. Guus zei dat ik ook even moest komen kijken, ik had al snel door welke die bedoelde want ik werd ook aangevallen.
Na een tijd gesnorkeld te hebben vonden we het wel weer mooi en gingen we weer terug naar de boot. Guus ging weer even slapen in de cabine ik ging even relaxen op het dek. In de tussen tijd werd de boot naar een andere duik plek gevaren. Maar deze keer bleven we gewoon op de boot omdat we het hier wel gezien hadden. Het was ook maar 1/2 km verder van waar we eerst gedoken hadden.
Omdat wij ook een overnachting hadden geboekt werden we overgebracht naar een ander schip, het was een soort van hotel op het water. Op het schip kregen we snel nog wat informatie voordat we naar de kamers gingen. Het was wel grappig want de gene die de uitleg deed was een Nederlander en dat kon je ook goed horen, hij was de chef aan boord. De kamer zag er netjes en verzorgd uit en ook nog eens voor twee personen wat we ook niet meer gewend waren (normaal sliepen we natuurlijk op een dorm). Nadat we onze spullen gedropt hadden gingen we ons weer klaar maken om te gaan snorkelen. Niet al te lang nadat we in het water waren spotte ik een white-tip reef shark op de bodem, een ongevaarlijke haai-soort. We vervolgden onze tocht waar we nog veel meer dingen zagen, maar niet echt hele speciale. Toen zijn we weer terug gegaan naar de boot waar het avond eten al op ons aan het wachten was. We aten risotto met vis. Na het eten was ons beloofd, omdat we niet gingen duiken, dat wij op een plateau achterop het schip mochten liggen terwijl ze de vissen en haaien gingen voeren. Dat plateau zouden ze dan een klein beetje laten zakken zodat we in het water lagen en de vissen voor ons konden zien eten. Maar wij maar wachten en wachten maar er gebeurde maar niks. Dat was wel normaal hier omdat ze meer gefocust waren op de duikers, de snorkelaars lieten ze een beetje links liggen. Toen is een van ons nou gaan vragen hoe het nou zat en toen bleek dat ze ons dus vergeten waren. De duikers kwamen alweer bijna terug dus we moesten opschieten en zo snel mogelijk onze wetsuits aandoen. Toen zijn we met z’n allen zo snel mogelijk op het plateau gaan liggen om de vissen te zien eten. Het was echt zo gaaf er zwommen een stuk of 8 haaien in het rond met tientallen vissen er om heen. De haaien die er zwommen waren denk 2 tot 2,5 meter lang, het waren echt mooie beesten. We hadden ook nog geluk zei een begeleider omdat er een Grouper van ongeveer 200 kilo was en die zie je bijna nooit. Dit was een hele leuke ervaring. Toen ik op het plateau lag werd ik ook nog in mijn teen gebeten door een vis. Toen heb ik mijn benen maar wat meer naar binnen getrokken. We hebben denk iets van 10 minuten daar tussen de vissen gelegen, wel jammer dat ze ons vergeten waren anders hadden we daar nog wel wat langer kunnen blijven liggen.
Daarna zijn we ons bed ingedoken want we waren aardig moe na deze dag. Morgen ochtend zou er al weer 6.30 een duik plaats vinden maar ik was niet zeker of ik dat wel wilde doen, ik was echt kapot. Dus ik had met Guus afgesproken dat die me wakker moest maken en dan zou ik kijken wat ik ging doen.

20 augustus: Ja hoor 6:10 werd ik wakker gemaakt door Guus (het was een wonder dat hij ook écht wakker was geworden). Ik had eigenlijk nog wel zin om in mijn bed te blijven liggen maar toen ik naar buiten keek en de zon net opkwam kon ik het toch niet weerstaan. Dus toen zijn we snel naar het dek gegaan waar de rest voor de ochtend duik al klaar stonden. We gingen samen met een Zuid-Afrikaan die we hebben leren kennen op de boot snorkelen. Het was de mooiste snorkel tocht die we gemaakt hadden, er was veel meer leven in het water en we kwamen veel meer mooie dingen tegen. Zo ook schildpadden!! Guus spotte ze als eerste. Ik had mijn GoPro camera die op mijn hoofd zat net uitgezet voordat we de schildpadden zagen. Dus ik zwom snel naar Guus toe en vroeg of mijn camera het deed. Guus zag het rode lampje dus die deed het. Dus wij met z’n drieën achter de schilpadden aangezwommen. We hebben ze zelfs nog aangeraakt, het was zo ontzettend gaaf om met ze te zwemmen. Ik denk dat we wel 10 minuten met eentje hebben mee gezwommen. De schildpad vond het allemaal wel prima en die zat rustig te eten terwijl we hem aanraakten, hij keek wel echt van: ooh daar heb je weer die mensen….. Dit was echt wel de mooiste duik die we gemaakt hadden met als kers op de taart de schildpadden.
Aan boord wilde ik de beelden zo snel mogelijk weer terug zien dus ik pakte mijn mobiel erbij maar ik kon de filmpjes niet vinden… Wel had ik een foto met Guus z’n hoofd erop…. Toen dacht ik: Shitt!!! Hij heeft niet gefilmd. Wat bleek, hij stond op foto modus en niet op filmen dus toen Guus het lampje zag branden maakte die eigenlijk een foto…. Daar baalden we echt flink van, waarom ook precies nu, het waren anders zulke mooie beelden geworden. Dan zie je ze een keer in het wild heb je een
onderwater camera mee, filmt die niet. Dat was echt dood zonde maar we konden het niet meer terug draaien, in ieder geval hebben we zelf de herinnering er nog aan. Alleen jammer dat we het niemand anders kunnen laten zien.
Bij het ontbijt zaten we toch flink te balen maar er kwam nog een duik aan dus misschien zagen we ze dan nog wel een keer. Dus we gingen weer met volle moed het water in maar jammer genoeg zagen we geen schildpadden. Wel zagen we een hele groep barracuda’s wat ook leuk was maar niet goed genoeg. Daarna hebben we een heel eind gesnorkeld nog maar niks bijzonders meer gezien. Uiteindelijk werden we terug gefloten omdat het tijd was. Daarna hebben we de hele tijd op de boot zitten relaxen voordat we weer werden opgehaald door de boot van gister.
Weer terug op land zijn we weer terug naar ons hostel gebracht. We hadden geen zin meer om te koken maar ja we zijn natuurlijk ook niet gek als we voor 7 dollar een steak kunnen halen met drinken bij de pub P. J. O’briens. Die avond hebben we een beetje ontspannen want morgen was de big day: bungeejumpen!

21 aug: 12:00: Net aangekomen bij AJ Hackett, mijn god wat ben ik nerveus! Buiten zie ik mensen 50m naar beneden vallen en dat helpt niet echt.. O.o Net nog even naar de wc gegaan voor de zekerheid. Mike heeft gewoon zin in het bungeejumpen en heeft zelfs wildse plannen! Ik sta op het punt om de wc nog een extra bezoekje te brengen, ik schijt in m'n broek! :( Mike moet ook nog als eerste springen, moet ik dus toekijken! Het liefst ga ik nog even op het terras zitten om bij te komen..
12:40: Mike heeft net gesprongen, wat een held xD Ik ben inderdaad maar even op het terras gaan zitten en heb met een stel gesproken dat in ons groepje zat. De vrouw zag er al een week tegenop maar voelde zich nu helemaal geweldig. Ik heb Mike z'n sprong gefilmd :D Hij vond t echt heel gaaf. Mijn spanning is nu wel wat minder, maar dat zal weer snel opkomen als ik eenmaal boven op de toren sta... Help! :(
13:00: Even een broodje gegeten, ik weet niet of die er zometeen weer uitkomt.. We zullen zien.. XD Zometeen dan toch maar naar boven?
14:00: Mike moet wat geld halen om wat extra's te kopen. Ja, hij gaat op de BMX -.-' Ik ben mee gegaan voor het geval hij geen geld meer had..... Nee, natuurlijk is dat geen excuus om niet te springen! ;)
14:30: Terug gekomen en meteen doorgelopen; Ik kan het, ik ga het gewoon doen! Boven aangekomen begin ik toch wat te trillen, het is toch wel erg hoog.. Ik voel me een beetje een watje xD Het heeft 3 minuten geduurt op de loopplank voordat ik dacht; wat kan er nou gebeuren, ik spring gewoon. En daar ging ik, 50 meter naar beneden! :D Sprong zelf is doodeng, daarna viel het op zich wel mee.
15:30: Tweede sprong achter de rug! :P Ze waren verbaasd dat ik nog een keer wilde. Na 5 seconden gesprongen, iets korter ;) Voel me opgelucht en blij dat ik het gedaan heb! Nog even wat goede deals halen voor de opnames die zij van mij gemaakt hebben, als een echte backpacker/student :P Mijn gegeven bijnaam: Gutsy Gus! Hell yeah!
Bij het hostel aangekomen ben ik wat bijgekomen, hebben we gegeten en hebben we rustig aan gedaan de rest van de dag. Even bijkomen!

22 aug: Vandaag eigenlijk alleen besteed aan reizen. We hebben onbeten, hebben onze spullen gepakt en zijn nog even naar de lagoon gegaan. Terug in ons hostel bleek dat we een shuttlebus moesten reserveren, die kwam niet altijd en dus ging dat niet door.. -.-' Een misverstand met de receptie dus.. Een taxi naar het vliegveld genomen wat gelukkig niet al te duur was en daar op het vliegtuig naar Sydney gestapt. De vlucht duurde maar vier uurtjes, we zijn 's avonds in Sydney opgehaald door m'n oom, hebben gegeten, foto's en videos laten zien en zijn naar bed gegaan. Een vermoeiende dag.

23 aug: Blegh, ik zal nooit wennen aan vroeg opstaan! 5 uur ging de wekker al! We gaan vandaag namelijk abseilen! :D Om 5:30 vertrokken we naar Haymarket in Sydney. Daar werden we voor een hostel opgehaald met een shuttlebus die ons naar de Blue Mountains zou brengen. De shuttlebus was best krap maar we zijn toch (ik in ieder geval) weer in slaap gevallen. Wakker worden voelde niet echt lekker aan m'n nek.. Het was ontzettend mistig in de Blue Mountains. Na 20 meter kon je al niets meer zien! We waren van plan om nog een extra nachtje daar te blijven, maar dit hebben we uiteindelijk maar niet gedaan. We hebben onze uitrusting aangedaan, kregen ondertussen een instructie en zijn naar ons startpunt gelopen; één van de vele kliffen van de Blue Mountains. De eerste abseil was 40m steil naar beneden. Als je op die rand staat en je moet achterover gaan hangen boven die hoogte is dat in het begin wel even spannend, maar als je eenmaal in je tuig zit, is het alleen maar leuk! :D Bij abseilen heb je een hand voor je, door een soort ring, waarmee je grip hebt op het touw en dus kan remmen en een hand achter je waarmee je je snelheid aan kan passen door het touw verder van je af te houden of dichterbij. De volgende abseils waren 18, 35, 28, 35 en 35 meter en wat ruiger. Na de abseil van 28m hebben we even pauze gehouden in een richel. De mist was op dat moment wat weg getrokken en het uitzicht was toen wat groter. Dit duurde een kwartiertje en toen kwam de mist weer opzetten. Bij de laatste abseil was er een overhangende rots waar we vanaf moesten en ik ben daar een soort van 'afgesprongen'. Als je eenmaal onder die rots zat bungelde je heen en weer tot je weer grond onder je voeten voelde. Beneden op de grond moesten we even wachten en begon het te regenen. Gelukkig pas toen we beneden stonden, anders was de abseil misschien wat anders gelopen met die gladde rotsen! :o Toen onze groep, de 'snelle groep' beneden was, hebben we een Scenic Walk gedaan. Dit was een wandeling langs de kliffen van de Blue Mountains wat heel erg mooi was. De mist hing er nog steeds en nam een hele mysterieuze sfeer met zich mee. Toen we naar boven moesten was het nog best een pittige wandeling! Al hijgend boven aangekomen en met de bus terug naar dat hostel in Sydney gereden. Vanaf daar zijn we met de trein en bus terug naar huis gereden, hebben gegeten en zijn naar bed gegaan. Leuke dag!

24 aug: Vandaag zijn we gestart met onze zoektocht naar souvenirs. We zijn naar de Inner City geweest, naar de markt in The Rocks, langs China Town, weer helemaal terug gelopen en met de bus naar Warringah Mall, het winkelcentrum dicht bij de plaats waar m'n tante woont. Dat laatste stuk hebben we gelopen, hebben gegeten bij m'n tante en hebben de rest van de avond gechilled en een film gekeken.

25 aug: Verder gegaan met onze zoektocht naar souvenirs! We zijn naar Warringah Mall zelf gegaan en in Manly gezocht. Even gelunched en een winkel gevonden met Aboriginal-art wat heel mooi was. Een bus terug genomen, bij de moeder van m'n oom gegeten en 's avonds weer gechilled en weer een film gekeken.

26 aug: Vandaag zijn we weer naar de Inner City geweest om verder te gaan met onze zoektocht naar souvenirs. We zaten een beetje in tijdnood want we hadden nog niet voor iedereen souvenirs en we hadden 's avonds afgesproken met m'n tante en haar gezin om te eten bij de Wockbar. De juiste bus reed ook niet meer en uiteindelijk hebben we een bus genomen die dichtbij kwam en we nog 30-45 minuten moesten lopen. We zijn opgehaald door m'n neef met de auto en hebben lekker gegeten bij dat restaurant.

27 & 28 aug: Het zit er al weer op! Heel vroeg opgestaan om naar de luchthaven te rijden. Nogmaals, dank aan m'n tante voor het brengen! Het was namelijk niet alleen heel vroeg, maar ook haar verjaardag! Op het vliegveld hebben we ingecheckt, bagage afgegeven en zijn we naar Seoul gevlogen. Bij de douane werd ik nog tegengehouden want ik was vergeten om de zonnebrand bij m'n tante te laten.. In Seoul aangekomen hebben we de trein gepakt naar het centrum en toen de metro naar de plek waar we moesten wezen. We zijn daar een beetje verdwaald geraakt. Niemand sprak Engels dus het was best lastig om de weg te vragen. Toch probeerde iedereen zo goed mogelijk te helpen en we hebben het uiteindelijk gevonden. Daar aangekomen kwamen we erachter dat we niet genoeg geld hadden voor het hostel -.-' Gelukkig mochten we het de volgende ochtend betalen. Onze complimenten aan dat hostel! Het New Sun Guesthouse in Seoul heeft alles wat nodig is voor zo'n tussenstop. We hebben onze spullen gedropt en zijn gaan eten in een van de vele straatjes. Seoul ziet er heel erg modern en schoon uit! Er hangm veel reclameborden en lichten aan de hoge gebouwen. Hoewel ook hier niemand Engels sprak hebben we een restaurant gevonden waar we heel lekker gegeten hebben en waar de service top was. Je hoefde maar naar ze te kijken en ze kwamen al naar je toe gerend! Buiten was een markt dus zijn we daar even doorheen gelopen en zijn daarna verder gegaan met onze zoektocht naar een intenationale ATM. Na 2 uur tevergeefs zoeken hebben we het maar opgegeven. We vonden op het laatste moment nog een internationale bank maar ook die deed het niet. De volgende ochtend zijn we meteen naar die zelfde bank gegaan en gelukkig konden we toen wel pinnen. Het bleek dat tussen 23:00 en 05:00 de pinautomaten het inderdaad niet meer deden. We hebben de kamer afbetaald en zijn weer met de metro en trein terug gereden naar het vliegveld. Daar hebben we wat gechilled en zijn aan boord gestapt van onze vlucht terug naar Amsterdam.
Na een lange vlucht thuisgekomen en daar stonden onze familie ons springend op te wachten. Die zag Mike al toen we nog geen eens door de douane waren. Hij keek met zijn lengte precies over het hokje van de douane naar het raam :P Fijn om weer thuis te zijn!

Een reis om nooit meer te vergeten! Wij hopen dat jullie plezier hebben gehad met lezen!